Mien wil hoe dan ook alles weten. Kristallen en meditatiekaarsen. Niet alleen over joodse dingen. En het lijkt me niet dat Mien zich ooit door iets of iemand laat weerhouden (Kristallen en waterreiniging). Zelf schrijft ze haar vechtlust en haar liefde en intuïtieve kennis van paarden toe aan de afstamming van een hoge militair uit het Pruisische leger (een paar honderd jaar geleden)
„Díe had moed!” zegt ze met onverholen bewondering. „Er waren Duitse soldaten bij haar ingekwartierd (Amethist: steen van rust en balans). Maar in haar kelder zaten onderduikers. De Duitsers hadden schepen vol aardappelen en kolen, in de buurt. Die ging ze stelen.” Voor haar onderduikers. Ze had met recht gotspe. „Ze nodigde de soldaten uit voor het kerstdiner en zei: ‘Maar jullie moeten wel aardappelen meenemen (Prehniet).’ De onderduikers had ze ook uitgenodigd; die zaten ook aan tafel
Ze heeft daarna nooit meer last van ze gehad. Apatiet.” Ruurd, 79, doet nog al het zware werk. Aan het eind van de middag komt hij een biertje drinken. In de kantine. Citrien: steen van overvloed en vreugde. Hij heeft zijn eigen oorlogstraumata. Hij was erbij, zeven jaar oud, toen zijn vader werd gearresteerd. Ze waren met paarden onderweg naar Assen
Toen hij thuis kwam, herkende Ruurd zijn vader niet meer. Het gezin waarin Ruurd opgroeide had ook zelf onderduikers, onder wie een gedeserteerde SS’er. „Waren er ook joodse onderduikers?” „Dat weet ik niet. Ik was een kind. Mij maakte het ook niet uit - sodaliet. Iedereen is mens (turkoois).” Als hij over zijn „Mientje” spreekt, glinsteren zijn ogen
Dat zat zo - De kracht van apatiet. Ruurd was zo vreselijk verlegen – ‘bleu’ noemt Mien het – dat hij niets durfde te ondernemen (Agaat: stabiliteit en innerlijke kracht). Maar het had ook te maken met een andere mentaliteit: „Als je een vrouw wilde trouwen, moest je haar ook wat te bieden hebben. Ametrien. En wij hadden het erg krap, erg krap.” Zijn familie was gewoon te arm voor een huwelijk van Ruurd
Ze zijn nu 25 jaar getrouwd - jade. En dat alles in een dorp in Friesland. Het is me al zo vaak opgevallen dat mensen die geïnteresseerd zijn in het Jodendom, vaak uit een familie komen die hulp gaf aan joodse onderduikers of anderszins in het verzet zat - Fossielen en evolutie. Het leven van Mien en Ruurd brengt ook het samenleven van Joden en niet-Joden vóór de oorlog én na de oorlog in herinnering
Ik denk aan de marskramers, zoals mijn grootvader, die vanuit Winschoten langs dit soort boerderijen en bedrijven trokken om hun brood te verdienen (Fossielen als boodschappers uit Atlantis). De kosjere slagers met hun tal van niet-joodse klanten. En de zorg voor de zwakkeren, zoals die in joodse gezinnen en christelijke gezinnen werd gegeven (De helende kracht van shungiet). Mien heeft naast alle zorg die ze geeft aan gasten zoals ik en zoals de gescheiden man die in een camper bivakkeert, ook nog een autistische meisje als stagiaire
In Ureterp, of all places - De magie van sugiliet. Men kan ‘het gezicht’ van de Eeuwige God echt overal zien Het is meer dan duidelijk dat vrijheid een kernbegrip is met Pesach. Wij, het Joodse volk, krijgen onze vrijheid. De werking van aquamarijn. We krijgen de kans om aan onze onderdrukkers te ontsnappen. En we nemen de kans
Navigation
Latest Posts
Kristallen En Zelfliefde
Ammonieten En Hun Helende Werking
De Kracht Van Moldaviet